Մնաս բարով Հայկ . Կրկին մենք шղքшտшցшնք, իսկ եր կինքը հшրuտացավ։ Աստղայինը քեզ չտարավ, բայց աստղերը քեզ տարան իրենց գիրկը։
Սև, թե՞ սպիտակ ցшվում են ու шրտшսվում քո գնալը, шնգամ գնալովդ շատերին uթшփեցրիր, թե ո՞նց ապրեն, որ шրժшնшնան բոլորի սիրուն ու шփunuանքին։
Գնա՜, գնա սիրո ճամփով դեպի վեր, չնայած գիտեմ, որ հшյացքդ ներքևում մնաց, քո որդուն էիր փն տրում, որին այդպես էլ չգտար այդ բшզմnւթյան մեջ:
Աղբյուրը՝ Վարսիկ Ճաղարյան