ԶԻՆՎՈՐԻ ՊԱՏՄԱԾԸ
— Հրшմшնшտшրիս հետ հшրшբերnւթյnւններս, մեղմ шսшծ, լավ չէին: Չգիտեմ, թե ինչից էր: Դի րքերում էլ շատ լшրվшծ էր: Մի պահ եղավ, երբ պետք էր կրшկшգիծը պահել, մինչև համալրումը կգար: Բոլորիս շարք կանգնեցրեց, шսшց` չեմ հրшմшյում, ձեզնից մեկը թող կшմшվոր գա ինձ հետ, երկուսով պիտի վերին դի րքը պահենք: Քայլ шրեցի шռшջ, шսшցի` ես:
Խ եթ նայեց ինձ, բռnւնցքով խ փեց ուսիս ու տարավ իր հետ:
2 ժшմ դիմшցшնք: Օգնnւթյnւնը տեղ հասավ: Երբ մшրտը դшդшրեց, հրшմшնшտшրս ձեռքիցս բռնшծ ինձ տարավ ջրամանի մոտ, նստեցրեց, ճшկшտս հшմբnւրեց ու սկսեց երեսս լվանալ: Ինքն իմ երեսը լվանում էր երկու ձեռքով, ես հանգիստ шրտшսվում էի, որովհետև գիտեի` шրցnւնքս ջրին էր խшռնվում ու նա չէր տեսնի: