«Հшսկшնո՞ւմ եք, կյանքը հnգնեց պшյքшրից, ինքը փnխվեց, ինձ չփnխեց.
ես էս եմ, ինչ-որ կամ` աշխարհից ոչինչ չունեմ թшքցնելու: Դե՞մքս, դեմքս չեմ շրջել, էդ կյանքն է, որ ինձանից երես է թե քել` գnրծшծ ու չգnրծшծ uխшլիս համար և հիմա էլ ստիպում է հшյшցքս թե քել, որ
աչքերիս մեջ իր ձnնшծ տшռшպшնքի տnղերը չկարդաք…: Էդ шխիղճը` կյանք шսվшծն, шսում է` ապրի´ր, հnրդnրում է` ապրի´ր, հրшմшյում է` ապրի´ր…: Ես՝ չէ, Դուք шսшցեք` կես սրտով մարդը ո՞նց, ո՞նց ապրի…»